De zesde week

Het was een heerlijk weekend in Aylos Bay. We hebben vooral genoten van het boottochtje wat ons werd aangeboden door de baas van het hotel. Ze hadden zelfs een Jetski!

We gaan de zesde week al weer in. Dan zijn er nog maar negen weken over voordat we weer teruggaan naar Nederland. Deze week hebben we het headcount-gedeelte van het rapport geschreven en dit zal binnenkort aan het Kpando Health Assembly worden overhandigd. Ze vragen telkens naar de stand van zaken. Gisteren hebben we mensen geselecteerd voor de interviews, en nu rest het ons hen te bellen en een afspraak te maken voor een interview. We plannen om er in totaal 60 te doen, meer zou natuurlijk mooi zijn. We willen iedere disability in iedere gradatie aan bod laten komen. Voor disability 'seeing' zou het dan zijn 'mild', 'moderate', 'severe' en 'unable'. Ben erg benieuwd wat er uit de interviews gaat komen, hopelijk kunnen we een goede analyse uitvoeren zodat UNiTED er veel aan heeft in de toekomst.

Zaterdag wordt het een rare dag; dan vertrekken Meghan en Zach. Ze gaan nog even reizen door Ghana voordat ze terug gaan naar Canada. Het is toch raar, zes weken met Meghan samengewoont en nu gaat ze weg en blijven we met ons drieën over. We zijn haar wel dankbaar voor alle motivatie en hulp tijdens de headcount! Dat terwijl ze dit niet eens voor haar universiteit doet, maar gewoon om ervaring op te doen.

Volgende week krijgen we bezoek uit Nederland! Mama en tante Annelies komen zaterdag 2 juni aan in Accra. Ik kijk er echt naar uit!

Liefs, next time! Ilse.

Another week in Kpando

Deze week zijn we voornamelijk in Kpando Konda geweest. We hebben alle data van de headcount eerst in Excel gezet en toen geimporteerd in SPSS. Wel een enorm karwei, we hebben namelijk 4445 mensen in ons onderzoek, waarvan er 618 een disability hebben. Voor elke community hebben we de resultaten geanalyseerd en een mooie sheet gemaakt. Vanmorgen was de tweede workshop gepland, waar iedere community een sheet kreeg met de resultaten. Ze waren heel erg betrokken bij het onderzoek en gaven ons goede tips voor de interviews. Na de workshop hebben we nog samen gelunched, onder het genot van een groep drummers. Deze drummers bestaan uit verschillende mensen van de special need school. Daarom noem ik ze special people.

We hebben ook een nieuwe bewoner op de compound. Haar naam is Pineapple, en ze is een schildpad. Ze is gevonden op een boerderij en we hebben haar van Edem gekregen als huisdier totdat we vertrekken. Ze is zo groot als een 2 Euro munt.

Af en toe moet je ook een beetje vakantie vieren. Daarom gaan we morgen naar een plaats aan het Volta Lake en hebben we een heus chalet gehuurd. Het schijnt dat je daar heerlijk (en verantwoord; geen ziektes etc.) kunt zwemmen in het meer. In de buurt is er een bead-factory waar ze glazen kralen maken en misschien kunnen we nog de belangrijke stuwdam bezoeken die een groot deel van Ghana van stroom voorziet.

Tot de volgende keer!

Wli en Liati Wote

Gisterochtend zijn we vertrokken richting Hohoe en dan door naar Wli. De waterval van Wli ligt vlak bij de grens met Togo.Tijdens de wandeling staken we maar liefst acht keer de beek over voordat de waterval opdoemt uit het klamme bos. De wandeling durrde ongeveer 45 minuten en was dwars door de jungle, waar we vooral veel verschillende vlindersoorten zagen. De waterval was immens! En aan weerszijden 'woonden' vleermuizen aan de rotsen, wat het geheel een exotisch tintje gaf. Onder de waterval was een heerlijke poel schoon water, waar we lekker even konden zwemmen.

Terug in het hotel in Wli hebben we de beste maaltijd sinds weken gehad. Macaroni met kaas en ijs na! We praten elke dag over hoe lekker het eten wel niet thuis is, en hoeveel keuze we hebben uit allerhande voedsel. Het is ons inmiddels duidelijk, culinair Ghana heeft weinig te bieden.

Vanmorgen zijn we rond 7 uur vertrokken naar Liati Wote, waar zich de hoogste berg van Ghana bevindt; de Afadjato van 885 meter hoog. En...we hebben 'em getrotseerd. Tijdens een wandeling van 30-45 minuten zijn we de berg opgeklommen. Het was erg zwaar, maar absoluut de moeite waard! Je kunt Togo zien liggen, en bij goed zicht zelfs het Volta meer.

Als afsluiting hebben we nog heerlijke loempiaatjes gegeten in het hotel, waarna we terug gingen naar Kpando. Daar werden we hartelijk verwelkomd: 'Weezo, welcome home!'. Inderdaad, Kpando voelt al een beetje thuis.

Breaking news! Head count finished!

Niet te geloven! De head count is af. Meer dan 4000 mensen geteld in Vakpo, Dzoanti, Dafor Tornu, Aveme Amamfroun, Aveme Dzogbedze, Aveme Bame, Bame, Gabikpo! De volgende stap is alle data invoeren. Dan de analyse en de resultaten bekijken.

Volgende week of de week daarna willen we graag een tweede workshop organiseren voor de health volunteers. Dan kunnen we ze meer inzicht geven in het voorkomen van disability in hun eigen community. Tevens kunnen we ze laten zien welke disabilities in welke community voorkomen en kijken wat daarvan de oorzaak zou kunnen zijn. Ook kunnen zij ons helpen met een interviewleidraad opstellen voor de diepte interviews. Verschillende instanties zullen worden geinterviewd, zoals patientenorganisaties, kerken, speciale scholen etc. Daarnaast worden ook mensen die leven met een disability geinterviewd, hun ouders, dokters, verpleegsters, traditionele dokters, chiefs etc. Kortom, er staat ons nog veel te wachten!

Ik zal later proberen wat foto's te uploaden.

Liefs, next time!

Meivakantie in Ghana

Dag mensen,

Na een lange week ben ik eindelijk weer online. Er was een enorme stroomstoring in Kpando en omstreken zodat we een paar dagen geen electriciteit hadden.

Zoals gezegd, vierden we koninginnedag in Accra. We zijn 's morgens vroeg vertrokken met een trotro (soort bouwbusje waar 12 zitplaatsen in zijn, maar veel meer mensen in kunnen) richting Accra. Daar zijn we eerst naar het winkelcentrum gegaan. Wat was het fijn om weer blanke mensen te zien! En westers eten! 's Avonds om half 7 begon de receptie bij in de tuin bij het huis van de Nederlandse ambassadeur in Ghana. Er werden drankjes aangeboden en er waren allerlei hapjes (waaronder haring met uitjes). Nadat de ambassadeur een toespraak had gehouden zongen we het Wilhelmus. We hebben ook veel belangrijke mensen ontmoet, waaronder mensen van de regering en andere hulporganisaties. Rond 8 uur begon het feest op de Nederlandse school in Accra. Daar kregen we oranjebitter, broodje rookworst, patat met mayonaise, frikadel en kroket. Blijkbaar wisten de Ghanese koks niet wat ze ermee aan moesten; mijn kroket was van binnen bevroren. Maar wel lekker! De nacht brachten we door in Accra, waarna we dinsdags de trotro terug naar Kpando hebben genomen.

Woensdag en donderdag zijn we verder gegaan met de head count. Gabikpo, Vakpo, Aveme Amanfroum en Aveme Dzogbedge zijn inmiddels geteld. Vrijdag hadden Chloe en ik een lekkere dag vrij zodat we onze was (met de hand!) konden doen. Bovendien begon er vrijdag weer een funeral weekend. Dit weekend was de begrafenis van Sweet Mama, een erg geliefde vrouw in Konda (community waar wij wonen). Ze had een salon achter ons huis. Er kwamen veel mensen naar het ziekenhuis om haar lichaam op te halen. Jessy vertelde dat de lichamen in doeken gewikkeld en boven op elkaar gestapeld in het mortuarium liggen. Er zijn geen lijkwagens en een ambulance kan niet iedereen betalen; dus vaak wordt een lijk 'gewoon' opgehaald door een taxi. Vrijdag zag ik zo'n taxi, waarvan de passagier in doeken gewikkeld op de achterbank zat. Een erg naar gezicht, maar zo is de gang van zaken hier nu eenmaal.

We zaten al dagen zonder stroom (gelukkig was er volle maan!) en daarom besloten we om zaterdag naar Ho te gaan. Daar is een hotel met electriciteit (!) en een zwembad. We hebben enorm genoten van het zwembad, de douche en het schone gevoel!

Vanmorgen zijn we verder gegaan met de head count in Dzoanti. Morgen hopen we ook deze community af te hebben. Dan zijn we over de helft. Waarschijnlijk zijn we aan het eind van deze week klaar.

Bedankt voor alle leuke reacties. Ik mis Rijssen wel.

Liefs, Ilse.

Funeral weekend

Het weekend is zojuist begonnen; en dit weekend is het funeral weekend. Dat betekend dat er weer veel mensen begraven gaan worden. Wanneer iemand overlijdt wordt hij/zij naar het mortuarium van het ziekenhuis gebracht en zal daar blijven tot de begrafenis geregeld is. Dit kan soms duren tot twee jaar na overlijden! Op vrijdag halen groepen mensen het lichaam uit het mortuarium en brengen deze in optocht naar het huis van de overledene. Omdat wij vlakbij het ziekenhuis wonen konden we het vrijdag ritueel goed volgen. Er werd veel gedronken, gedanst en gezongen. Meestal wordt er rode kleding gedragen; wat staat voor een jong overlijden of een overlijden na een verkeersongeluk. Dit komt hier - helaas - veel voor. Op zaterdag vind vervolgens de begrafenis plaats, waarna er op zondag een dienst in de kerk plaatsvindt.

Gisteren zijn we ook begonnen met de head count op Gabikpo (het eiland), wat we vandaag hebben afgemaakt. We werden goed geholpen door verschillende Ghanezen; wat erg fijn was omdat wij Engels spreken en het vertaald moest worden naar het Ewe en naar de taal van het eiland. Er kwamen vooral veel oog- en oorproblemen voor, wat waarschijnlijk komt door het duiken. We zijn blij dat we het eiland afhebben omdat het lastig is om er te komen. Een boot regelen is lastig, maar ook het immigratie kantoortje aan de oever van het meer zorgt voor veel oponthoudt. Eerst omdat onze paspoorten telkens gecontroleerd moesten worden; nu omdat de immigration officer verliefd is geworden op Meghan..

Het is goed dat er controle is bij het Volta Lake omdat er veel child trafficking plaatsvindt. Dit houdt in dat kinderen als slaven worden verkocht of gestolen om aan de slag te gaan als bijvoorbeeld visser. Soms kunnen ouders zo wanhopig zijn dat ze hun kind te hulp aan bieden als slaaf voor bijvoorbeeld 100 Cedi's per jaar (50 Euro).

Morgen zijn we lekker vrij. Maandag vertrekken we vroeg in de ochtend naar Accra om koninginnedag te vieren! Dinsdag komen we terug en woensdag starten we de head count in andere communities.

Liefs, tot de volgende keer.

De workshop

De workshop ging goed! Bijna iedereen was gekomen (alleen de health volunteer van Gabikpo niet, waarschijnlijk omdat het regende en hij niet over het Volta Lake durfde, niemand kan hier zwemmen). Om half tien konden we starten met het voorstellen aan elkaar, waarna de brainstorm sessie kon beginnen. Ze verrasten ons erg; velen wisten veel te vertellen over disability. Ook gingen ze soms met elkaar in het Ewe in discussie, zodat we er niks van konden verstaan. Maar zo leren ze ook van elkaar, dat is beter. Uiteindelijk zaten we allemaal op een lijn en konden we over het onderzoek gaan praten. Ze gaven erg goede feedback over onze voorbereide vragen voor de headcount. Ook gaven ze ons wat tips over hoe we het beste de community konden bereiken.

Omdat disability met veel mensen in aanraking komt, wisten ook zij veel verhalen te vertellen over mensen die leven met een disability. Sommigen worden gediscrimineerd, anderen worden wel opgenomen in de maatschappij. Sommigen moeten bedelen, anderen kunnen wel werken. Wat ook vaak voorkomt zijn baby's met disabilities. Vaak worden hiervan de ouders (voornamelijk de moeder) van beschuldigd. Zoals Edem vertelde:

Als een vrouw ontdekt dat ze buitenechtelijk zwanger is, is er een kans dat ze overgaat op abortie. Omdat abortie niet legaal is in Ghana, zal ze via vrienden en kennissen vragen hoe ze het beste kan aborteren. Een van de opties zou zijn om ongeveer 50 pillen chloroquine (anti-malaria) te nemen. Dit veroorzaakt in veel gevallen blindheid bij het ongeboren kind.

Morgen gaan we weer naar Gabikpo om deze health volunteer te trainen, waarna we meteen de head count gaan starten omdat het eiland zo slecht te bereiken is. Vervolgens gaan we het weekend rustig aan doen en maandag naar Accra voor koninginnedag!

Groetjes!

De verschillende communities

Inmiddels zijn we een week in Ghana en hebben we alle communities bezocht die voor het onderzoek zijn geselecteerd. Ook hebben we verschillende mensen ontmoet die over de gezondheidssituatie gaan in de Volta Region, een soort ambtenaren.

Van de geselecteerde communities zijn er drie grote communities dichtbij, drie wat kleinere in de bergen, een kleine bij het Volta Lake en een kleine op een eiland. We werden overal hartelijk ontvangen en alle gezondheidswerkers waren positief over het onderzoek en wilden deelnemen aan de workshop. Het was erg indrukwekkend om de ziektebeelden die je uit de boeken weet, in realiteit te zien. Zo zagen we veel kinderen met wormen, polio, hepatitis, malaria, HIV/AIDS, epilepsy.

Van alle communities die we hebben bezocht maakte de communty op het eiland de meeste indruk. Het is erg klein, zo'n 600 m2, en sommige inwoners hebben nooit het eiland verlaten. Ze leven in erg primitieve omstandigheden en leven van vis en ruilhandel. Ze toiletteren waar ze willen en dragen nauwelijks kleding. Er is geen health care centre op het eiland. Dit kan leiden tot erg schrijnende situaties, zoals Edem vertelde:

'Op een van de eilanden was een vrouw aan het bevallen. Men zag dat het niet goed met haar en de baby ging en dat ze naar het ziekenhuis moest worden gebracht. Er was echter geen brandstof om haar met een bootje over het meer te varen. De moeder en de baby zijn beide overleden.'

Dit is slechts een verhaal, maar het is dagelijks aan de orde. Elke dag horen we meer verhalen over dingen die we in Europa niet eens kunnen bedenken.

Voor de rest leven we bijna als Ghanezen. Dat betekend tussen 20u en 21u gaan slapen en tussen 5u en 7u opstaan. We worden 's morgens gewekt door een koor van hanengekraai. Wel lekker om niet wakker te worden van een irritante wekker.. Inmiddels zijn we wel gesettled en kent de buurt ons een beetje. We weten ook waar we ons water en andere spullen het beste kunnen kopen. Vanmiddag is er weer markt, waar we verschillende fruit (mango, ananas, banaan en watermeloen) en groenten (paprika, tomaten, komkommer, uien) kopen.

Tot de volgende keer! Liefs, Ilse